Hufiec ZHP Lubliniec

W 1972 roku w Związku Harcerstwa Polskiego  powstał lubelski szczep "Zawisza". Został on założony przez hm. Michała Bobrzyńskiego. Był to Szczep Drużyn "Nieprzetartego Szlaku" przy Zakładzie dla Głuchoniemych. Wkrótce nowe środowisko przyciągnęło znaczne ilości młodych ludzi, którzy chcieli służyć swą pomocą niepełnosprawnym. Po czterech latach szczep liczył ok. 300 osób. Zaistniała zatem konieczność zmiany systemu pracy i "Zawisza" opuścił mury Zakładu Głuchoniemych. W 1977 roku został zarejestrowany jako szczep środowiskowy przy Komendzie Hufca Lublin. Fakt kilkuletniej pracy w "Nieprzetartym Szlaku" spowodował, że szczep znalazł się na marginesie uwagi władz chorągwianych i hufcowych. Pozwoliło to na stworzenie własnych metod pracy opartych na doświadczeniach harcerstwa sprzed wojny. Przywrócono dawne nazewnictwo stopni, następnie przyszła kolej na powrót do tradycyjnego Prawa i Przyrzeczenia. W końcu podzielono środowisko na dwie odrębne struktury: żeńską i męską. Cały ten proces odbywał się w ramach ZHP. Jednocześnie trwała współpraca z Kościołem, a od 1979 roku z kręgami opozycji. Latem tego samego roku "Zawiszą" zainteresowała się Służba Bezpieczeństwa. Poważnym "wykroczeniem" okazało się wybudowanie ołtarza polowego na obozie. Znajdujące się pod presją PZPR i służb specjalnych władze chorągwiane w 1980 roku zdecydowały się rozwiązać szczep, nie informując mimo wszystko samych zainteresowanych. Dopiero w czerwcu tego roku w momencie zgłoszenia się po dofinansowanie akcji letniej zawiszacy usłyszeli, że nie istnieją. A jednak tak nie było. Obozy zorganizowali za własne pieniądze, mimo że w świetle prawa byli organizacją nielegalną. Jesienią 1980 r. doszło do spotkania instruktorów próbujących dokonać reformy istniejącego Związku. Większość opowiedziała się za wizją pozostania w ZHP i reformowania jego od środka. Jednak przedstawiciele Lublina chcieli stworzenia własnej organizacji, która hołdowałaby dawnym tradycjom. Osamotniony Lublin podporządkował się woli większości. 25 kwietnia 1981 r. "Zawisza" opuściła ZHP inicjując Niezależny Ruch Harcerski. Dekret o stanie wojennym zawiesił działalność organizacji. W kilka dni po wybuchu stanu wojennego doszło do spotkania grupy instruktorów, na którym starły się dwie koncepcje: pierwsza żądała formalnego rozwiązania NRH i przejścia organizacji do podziemia, druga - za którą opowiadał się hm. Michał Bobrzyński - proponowała kontynuację pracy w formie duszpasterstwa. Drugą opcję odrzuciła znaczna część instruktorów. Pozostali spotkali się jeszcze raz 28 lutego 1982 w kościele OO. Jezuitów. Tam narodził się pomysł prowadzenia grup ministranckich metodą harcerską. Powstała Harcerska Służba Liturgiczna. W 1985 roku zmieniono nazwę z HSL na Harcerski Ruch Liturgiczny "Zawisza". W 1989 roku przed "Zawiszą" stanął problem - powstał Związek Harcerstwa Rzeczpospolitej. Włączyć się? Ostatecznie zdecydowano się powołać do życia Stowarzyszenie Harcerstwa Katolickiego "Zawisza" - co nastąpiło 2 grudnia 1989 r. co nastąpiło na I Sejmiku Instruktorskim. Przewodniczącym SHK-Z został hm. Michał Bobrzyński. W kwietniu 1990 r. Sąd Wojewódzki w Lublinie dokonał rejestracji Stowarzyszenia. Data ta skończyła 8-letni okres nielegalnego działania Zawiszaków. Już w 1994 roku harcerki i harcerze biorą udział w wielkim zlocie międzynarodowym Federacji Skautingu Europejskiego - Eurojam we Włoszech. W 1995 r. SHK-Z wstępuje do FSE. W 2003 roku SHK-Z FSE było organizatorem EUROJAM-u 2003 - Zlotu Międzynarodowego Związku Przewodniczek i Skautów Europy - Federacji Skautingu Europejskiego. Odbył się on w dniach od 2 do 11. sierpnia 2003 r. w okolicy Ogrodzieńca i Kluczy na Wyżynie Częstochowskiej. W 2007 r. od 4. do 11 sierpnia "Zawisza" organizowała Euromoot 2007 - międzynarodową wędrówkę Przewodniczek i Skautów Europy przez Tatry. Wzięło w niej udział ok. 5 000 osób. Rozpoczęła się liturgią bizantyjską w Levoczy na Słowacji, a zakończyła specjalnie skomponowaną mszą "Messa de Cana" w Częstochowie.