Od 1924 w Chorągwi Warszawskiej ZHP funkcjonował silny ośrodek kształcenia instruktorów, kładący nacisk na wychowanie ?puszczańskie?. Kluczowym elementem kursów instruktorskich były obozy organizowane w dzikiej puszczy nad mazurskim jeziorem Wigry. Siła oddziaływania na młodych instruktorów była tak wielka, że wigierczycy tworzyli nieformalne środowisko i utrzymywali bliskie kontakty w wiele lat po zakończeniu kursu. Jednym z inicjatorów szkoły wigierskiej był hm. Władysław Ludwig (komendant Chorągwi Warszawskiej 1924-1933).   W 1935 Ludwig był odpowiedzialny za organizację Zlotu ZHP w Spale, wkrótce po jego zakończeniu zarzucono Ludwigowi niegospodarność i wytoczono proces przed sądem harcerskim. Podczas procesu Ludwig wykazał niezasadność oskarżeń, pomimo to,  Ludwig pozostał zawieszony w czynnościach i karnie urlopowany. Warszawskie środowisko instruktorskie stanowczo ujęło się za Ludwigiem, jednak bez skutku. W styczniu 1939 władze naczelne odmówiły, bez podania powodu, zatwierdzenia wyboru Ludwiga na członka Zarządu Oddziału Warszawskiego ZHP. W wyniku narastającego konfliktu 31 marca 1939 Ludwiga, Waechslera i hm. Wacława Błaszczyka usunięto z ZHP. 2.04 prawie 100 instruktorów podpisało list otwarty skierowany do Przewodniczącego Grażyńskiego z prośbą o przywrócenie lubianych i szanowanych wodzów. Ani list, ani późniejsze próby mediacji nie dały rezultatu, w odpowiedzi na co w maju ok. 100 instruktorów (w tym 30 hm. i phm.) wystąpiło z ZHP na znak protestu. Jeszcze przed wojną rozważali stworzenie organizacji harcerskiej, do czego jednak nie doszło.

Konspiracyjny oddział (batalion) ZWZ-Armii Krajowej, powstał 30 października 1939 z inicjatywy harcmistrzów: W. Ludwiga "Kamila", W. Sosnowskiego "Witolda", C. Tomasika "Czesława", E. Konopackiego "Trzaski", R Kaczorowskiego "Prokopa". Według ich koncepcji Wigry miały być wojskową organizacją kadrową, na wypadek otwartych działań zbrojnych wystawić batalion wojska. Do wiosny 1940 udało się pozyskać do organizacji ok. 100 hm., phm. i działaczy. Plany udało się zrealizować w 1943, Wigry liczyły 250 osób, zorganizowanych w dwie kompanie.

Już na przełomie 1939/40 ?Wigierczycy? prowadzili rozmowy z Naczelnictwem Szarych Szeregów, połączenie warunkując przede wszystkim rehabilitacją Ludwiga i przywróceniem stopni. Ostatecznie ?Florian? (Marciniak) nie przyjął warunków Wigierczyków, wg ?Orszy? (Stanisława Broniewskiego)

Członkowie "Wigier" uczestniczyli w akcjach małego sabotażu.

Siłą ?Wigier? była duża ilość kadry z wyszkoleniem wojskowym, słabością (w porównaniu z SzSz) liczebność organizacji. W tej sytuacji ówczesny Naczelnik SzSz (?Orsza?), w listopadzie 1943 porozumiał się z ?Wigrami?. ?Wigry? utworzyły Centrum Wyszkolenia Wojskowego Głównej Kwatery Szarych Szeregów i Szkołę Podchorążych ?Agricola". Jednym z wykładowców był hm. Wacław Błaszczyk. W kursach ?Agricoli? brało udział 289 podchorążych, w klasach ok. pięcio-dziesięcioosobowych, po siedmiu miesiącach kurs zaliczyło 217. Kandydaci do szkolenia podlegali starannej selekcji, uczniami mogli zostać tylko kandydaci o wysokich wartościach moralnych i predyspozycjach przywódczych. Ich późniejsza postawa w Powstaniu wystawia absolwentom ?Agricoli? najwyższą notę. Wyszkolenie opierało się programie przedwojennych Szkół Podchorążych Rezerwy Piechoty. Zajęcia odbywały się w różnych punktach miasta, zazwyczaj w mieszkaniach elewów.