Zawołanie "Czuwaj" - zawołanie to używane i znane było już w średniowiecznej Polsce. Podobno strażnicy murów miejskich i bram, gdy nocą pełnili swoją służbę, nawoływali się przeciągłym "Czu - waj!" Miało to zapobiec zasypianiu strażników. Z chwilą, gdy straciły swą wartość mury miasta a technika życia pomknęła naprzód, wraz ze zniknięciem straży miejskich znikło to zawołanie.

Po raz pierwszy użył go do przetłumaczenia angielskiego pozdrowienia "Be prepared" Andzrzej Małkowski w 1911r. w swojej książce "Scauting jako system wychowania młodzieży". Jako słowo pozdrowienia wprowadziła je do polskiego skautingu w 1912 roku 3 Lwowska Drużyna żeńska im. Emilii Plater, założona (1911) przez Olgę Drahonowską. Drużyna ta zorganizowała w lipcu 1912 roku obóz w Kosowie, na którym postanowiono zastąpić używane wówczas "Czołem!", przejęte od Towarzystwa Sokół, obowiązującym do dzisiaj "Czuwaj!". Uznano bowiem, że w pozdrowieniu sokolim jest element czołobitności, uległości, że pochodzi ono od "chylę czoła". Pozdrowienie używane przez 3 LDŻ szybko rozpowszechniło się w pozostałych organizacjach skautowych i przyjęto zostało jako oficjalne przez cały skauting. Przejął je powstały w 1918 roku Związek Harcerstwa Polskiego.
Pozdrowienie "Czuwaj" ma przypominać o konieczności stałej gotowości do czynu, służby dla Ojczyzny, pracy dla innych i nad sobą. Wymieniają je między sobą harcerze na powitanie i pożegnanie, w niektórych wypadkach również przy oddawaniu honorów. Zuchy używają skróconego pozdrowienia "Czuj".

Czuwaj to znaczy wytęż słuch
Czy podstęp gdzie nie czyha
To nieustanny myśli ruch
Rycerska służba cicha

Czuwaj to znaczy wytęż wzrok
Abyś się czuł bezpieczny
By twych poczynań każdy krok
Był mądry i skuteczny

Czuwaj to znaczy dzień i noc
Strzeż ojców swych spuścizny
To potężna ducha moc
I służba dla ojczyzny

Czuwaj to znaczy wpośród dróg
I zmiennych dni żywota
Aby przy tobie były wciąż
Ojczyzna nauka cnota

Czuwaj!