Biografie Harcerskie
Stanisław Bussler urodził się 21 marca 1903r. w Niestronnie (gmina Mogilno) i był synem Maksymiliana i Agnieszki. Po ukończeniu szkoły, w 1919 przeprowadził się do Koźmina Wielkopolskiego. Tam poznał swoją przyszłą żonę Stefanię z domu Ziętkiewicz, z którą ożenił się w 1924r. W latach 1922-1923 mieszkał w Poznaniu.
Stanisław Bussler (1939r)
W tym czasie pracował najpierw w Urzędzie Skarbowym, a następnie w firmie transportowej „C.Hartwig”.
Firma ta posiadała filię w Lublińcu, dokąd Stanisława Busslera oddelegowano w 1924r. w związku z zaangażowaniem się firmy w budowę magistrali węglowej biegnącej ze Śląska do Gdyni.
Pracownicy kierownictwa budowy przed kamienicą na Lublinieckim rynku,
w której mieści się obecnie Miejska Biblioteka Publiczna
Niedługo po przybyciu do Lublińca nawiązał kontakt z Teodorem Musielokiem (ówczesnym komendantem Hufca Lubliniec) i rozpoczął działalność harcerską na tym terenie.
Pierwszy hufcowy Teodor Musielok,
później pracownik biura geodezyjnego w Lublińcu
Wkrótce potem druh Teodor Musielok zrezygnował z prowadzenia Hufca, który przejął Stanisław Bussler. Jego pobyt w Lublińcu nie trwał długo, jeszcze tego samego roku, a najpóźniej roku następnego wrócił do Poznania, a jego funkcję przejął druh Jan Drzyzga. W okresie prowadzenia Hufca przez druhów Busslera i Drzyzgę nieliczne jeszcze wówczas drużyny powiatu lublinieckiego uczestniczyły we wszystkich większych uroczystościach i imprezach państwowych. Być może brał jeszcze udział w pierwszym udokumentowanym przyrzeczeniu harcerskim, które odbyło się w Lublińcu w czerwcu 1924r., a odbierała je druhna Wanda Jordanówna (komendantka Górnośląskiej Chorągwi Męskiej). Bohaterami tej uroczystości byli: Jan Drzyzga (późniejszy hufcowy), Konrad Bazarnik, Alojzy Gajek (także późniejszy hufcowy), Edmund Mendecki, Michał Mędlewski, Franciszek Mrowiec, Jan Mrowiec, Edmund Napieralski, Ludwik Pilawa, Gerhard Pohl i Eryk Słota. Uroczystość ta odbyła się w niedzielne popołudnie na rynku lublinieckim i była wielkim wydarzeniem w życiu społecznym miasta.
Przyrzeczenie harcerskie na rynku w Lublińcu
Jeszcze przed wybuchem II wojny światowej przeniósł się do Gdyni, gdzie kierował działem chłodni portowej (być może związane to był z otwarciem w Gdyni w 1928r. fili firmy C.Hartwig").
We wrześniu 1939r., Stanisław Bussler uczestniczył w walkach w okolicach Gdyni, dowodząc 1 plutonem - 1 Kompanii Strzeleckiej, I Gdyńskiego Batalionu Obrony Narodowej w stopniu podporucznika rezerwy. Po kapitulacji Gdyni we wrześniu 1939r. dostał się do niewoli niemieckiej i był więźniem niemieckich obozów koncentracyjnych: KL Auschwitz i KL Mauthausen-Gusen.
Strzelcy I Batalionu Obrony Narodowej
wracają do koszar z kopania umocnień na Kępie Oksywskiej
Po wojnie, w 1945 r. Stanisław Bussler wrócił do Gdyni i został dyrektorem chłodni portowej. Później wyjechał na południe Polski do Krakowa (tam również był piastował funkcję dyrektora chłodni), a następnie został przeniesiony do Tychów, gdzie był również pracował na kierowniczym stanowisku w tamtejszej chłodni. Ostatecznie osiedlił się w Warszawie.
Zmarł w Warszawie 17 września 1969 i został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim.
Opracowane na podstawie:
Archiwum Hufca Lubliniec
J.Bula, Harcerstwo na terenie miasta Lublińca w latach 1920-1949, Kraków 2000
Wspomnienia - Alojzy Gajek
Wikipedia
Informacje zebrane przez pana Mariana Buslera
Informacje podane przez rodzinę
Zdjęcia:
Archiwum Hufca Lubliniec
Archiwum "Mówią Wieki"
Archiwum rodzinne - Gazeta Pomorska
Zbiory Sali Tradycji Herby Nowe
https://cmentarze.um.warszawa.
Archiwum rodzinne - państwa Busslerów